508. Max Miller in 'Schaduwspel': Een stadje in Tirol

Bij het maken van mijn stripverhalen wil ik, hoe gek het misschien ook klinkt uit de mond van een tekenaar met een voorliefde voor uitgebreide decors, niet de slaaf zijn of worden van de bestaande werkelijkheid.

Soms ontkom je er in dit soort stripverhalen niet aan om een werkelijk bestaande situatie in beeld te brengen, zoals bij bepaalde shots / scenes in Wenen. In dat geval zorg ik ervoor dat ze op hoofdlijnen kloppen en ik probeer in ieder geval het juiste gevoel over te brengen in de tekeningen. Met andere woorden: de lezer voelt dat het goed zit, zelfs al zijn bepaalde details niet 1-op-1 overgenomen.

Nou is Wenen een grote stad, en voor de shots die we nodig hadden in het verhaal had ik een ruime keuze aan geschikte locaties. Daarbij zien we onze helden niet de stad stukje voor stukje doorkruisen, maar zijn ze per shot op een specifieke plek. Ik hoefde er dus niet voor te zorgen dat de logica van de stad in het verhaal klopte, en dat maakt het relatief makkelijk om de werkelijkheid te tekenen zonder er de slaaf van te worden.

Voor het ski-gebied in Tirol wilde ik mij absoluut niet vastleggen op een specifieke plek. Dat zou aan de ene kant makkelijk zijn, want alles ligt al vast en hoeft dus niet ontworpen te worden. Aan de andere kant zou ik dan beperkt worden in waar Max, Eva en de rest overnachten, in welk stadion ze spelen, hoe het biatlon parcours eruit ziet, en hoe de verschillende locaties zich ten opzichte van elkaar verhouden. Zou ik dus een bestaande locatie gebruiken, dan zou ik ellenlang moeten puzzelen om alle locaties ten opzichte van elkaar te laten kloppen. En in mijn beleving zou dat de flow van het verhaal wel eens geen goed kunnen doen.

Ik koos voor dit tweede deel van het verhaal dus voor een niet nader genoemd stadje in Tirol waar de biatlon wedstrijden worden gehouden, wat mij flink wat vrijheid gaf.

Door die keuze te maken kon ik voor specifieke shots in het verhaal gebruik maken van de flinke hoeveelheid foto's die ik maakte in Oostenrijk tijdens de afgelopen twee zomervakanties.

Zo lijkt bovenstaand plaatje op een plek in het stadje Murau in Steiermark, maar is toch net even anders.

En het biatlon stadion is gebaseerd op het stadion in Sotchi, maar die heb ik ik voor het verhaal wel flink aangepast, waardoor je als lezer niet kunt beweren dat dit Sotchi is, temeer omdat de bergen wel degelijk naar de Oostenrijkse bergen zijn getekend.

Ook het hotel is min of meer verzonnen. 

Weliswaar heb ik bij het tekenen van het exterieur foto's gebruikt van een hotel dat toevallig in de verkoop stond... 

...maar het interieur heb ik er vervolgens helemaal zelf bij verzonnen op basis van wat de scenes in de lobby...

...in de hotelbar...

...en in de hotelkamers nodig hadden.

Omdat door deze werkwijze niet alles vastligt, is het soms noodzakelijk om decors zelf te ontwerpen of te construeren op basis van foto's en situaties. Dat kost vaak best wel veel tijd. 

Toch prevaleer ik in dit geval deze fictieve omgeving van een stadje (en omgeving) in Tirol dat wel is gebaseerd op werkelijk bestaande omgevingen, maar die niet een exacte kopie van de bestaande werkelijkheid is. Dat geeft lekker veel ruimte om het verhaal te laten bepalen hoe de werkelijkheid van de strip eruit ziet, in plaats van dat de werkelijkheid dicteert hoe het verhaal in beeld gebracht moet worden. 

En daar draait het uiteindelijk om bij strips maken: een verhaal vertellen in beelden (en niet het samenstellen van een reisgids). Getuige bovenstaande schetsen doen we dat zeker ook in de volgende aflevering van 'Schaduwspel' in Eppo Stripblad.

Wordt vervolgd...