woensdag 29 mei 2013

378. Op de kop

Van grote hoogten kun je diep vallen. Dat overkomt Max Miller bijna in het nieuwe verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen'. Maar hij weet zich nog net vast te grijpen en hangt vervolgens op de kop aan de steiger in de Abdijkerk van Aduard.


Om Max op de kop te tekenen heb ik voor de verandering de strook papier ook maar eens omgedraaid. Feitelijk bevind ik mij dus in dezelfde positie, al is mijn situatie natuurlijk veel minder hachelijk dan die van Max.
Het vel papier omdraaien doe ik natuurlijk niet voor niets. Op deze manier is het gewoon veel makkelijker om de houding en proporties te tekenen; door Max op de kop tekenen zou ik toch het gevoel voor verhoudingen een beetje kwijt zijn en mogelijk fouten maken.


Deze scène gaf mij trouwens ook de kans om eens een plaatje te tekenen met een lekker diep perspectief; heerlijk om te doen.


Oh, en mocht je nog niet overtuigd zijn van de hoogte (c.q. diepte) van dit gebouw: hierbij een totaal van de Abdijkerk. Echt hoog dus! En toch is dit niet de grootste hoogte die Max en Co. zullen bedwingen...

2 opmerkingen:

Mario Baert zei

Hoewel je met de Cintiq ook wel je display kunt draaien is juist dat vanuit elke hoek te kunnen tekenen en schilderen een van de grote voordelen van het niet digitaal gaan wat mij betreft. In Photoshop kun je dacht ik ook onder bepaalde omstandigheden je blad draaien, maar ik heb het nog niet voor elkaar gekregen.

IJsbrand Oost zei

Er zijn nog meer redenen om niet digitaal te gaan tekenen: potloodvegen aan je handen, inktvlekken op je vingers, kortom alles wat ik associeer met tekenen. Niet dat ik ouderwets ben en digitale mogelijkheden verwerp; ik maak er in veel opzichten bij het tekenen dagelijks dankbaar gebruik van. Maar ik haal veel te veel plezier uit het ambachtelijke werk op papier!