345. A.D. 1345...

In het jaar onzes Heeren 1345 en daarna spelen zich belangrijke gebeurtenissen af die grote gevolgen in het heden hebben voor Max, Eva en Pjotr in het volgende Max Miller verhaal 'De Orde van de Blauwe Steen'. Frank vertelde op de Bob Evers Strip blog al over paters die het niet zo nauw namen met hun eigenlijke roeping en gewoon grof geld uit de zakken van eerzame boeren en burgers klopten. Maar daar bleef het niet bij, want in de decennia daarna vergaarden ze veel kostbare bezittingen zoals onderstaand landgoed, en beslist niet op legale wijze...

Toen ik vorige week deze schets op de blog liet zien met de vermelding dat deze niet zo goed uit de verf kwam, was Otto het duidelijk niet met mij eens en verzocht mij toch wel heel dringend om de schets gewoon te gebruiken in plaats van 'die kale kerk'.

Tja, dat krijg je ervan als je een losse decorschets zonder context laat zien. Het lijkt mij dan ook beter om e.e.a. te verduidelijken.

Hierboven heb ik de schets maar even in het kader geplaatst. De decorschets is nu uitgebreid met twee monniken op de voorgrond die druk bezig zijn met officieel ogende documenten. En hier zit 'm nou net de kneep: het verhaal dat Frank en ik met dit plaatje willen vertellen komt op deze manier niet goed uit de verf.
Ten eerste de compositie: alle massa zit aan de rechterkant van het plaatje waardoor het huis en de paters moeten vechten om de aandacht. Daarnaast wilde ik de tekst in het kader ook in de tekening versterken door te laten zien dat de pest in het land heerst en ook de rijken hiervoor niet immuun zijn. En dat was in deze opzet van het decor niet op een logische manier te plaatsen. Vandaar dat deze schets door mij werd afgekeurd.

In versie twee van dit plaatje vallen de verschillende elementen beter op hun plek. De compositie is meer in evenwicht, de monniken worden niet dwars gezeten door de massa van het kasteel (overigens: ze maken geen deel uit van de omgeving. In kleur zal duidelijk worden dat ze tussen vier muren bezig zijn met hun documenten) en door de ophaalbrug in de compositie sterk naar voren te halen kan ik laten zien dat een pest slachtoffer het kasteel wordt uitgedragen onder begeleiding van een pater, die eigenlijk meer oog heeft voor het onroerend goed dat hij net verlaat.
Kortom, door het decor op een andere manier vorm te geven wordt het verhaal beter ondersteund. En daar draait het om bij het maken van een strip. Maar natuurlijk kun je van mening verschillen over wat het mooiste landhuis / kasteel is. En gelukkig heb ik het als tekenaar dan voor het zeggen en kan ik mijn eigen smaak volgen...

Vorige week liet ik ook deze schets van een kleine kerk in een boerendorpje zien. Natuurlijk is dit kerkje met een paar middeleeuwse boerderijen niet echt spannend en spectaculair. Maar laat dat nou net mijn bedoeling zijn. Wederom omdat we hier bezig zijn met het vertellen van een verhaal en niet met het maken van alleen maar mooie decorplaatjes.

Het decor is bewust zo rustig gehouden omdat op de voorgrond van dit plaatje juist heel veel gebeurt. De paters in processie in de update van vorige week zijn neergestreken in dit kleine dorp en worden voorzien van vele goede gaven.
Om dit te laten zien krijgen de paters natuurlijk een centrale rol in de compositie van de tekening.

Om de paters heen plaats ik de boeren en burgers die goederen hebben meegebracht voor de paters...

... zowel op de voorgrond als meer op de achtergrond.

Natuurlijk moet getoond worden dat deze mensen het geld en goederen geven aan de paters. De man in het centrum stort dus gul een hand vol muntstukken in de geldkist van de paters...

... en het meisje links vooraan staat al klaar om twee geitjes te geven. En natuurlijk hebben de paters ook al het nodige ontvangen, zoals de gans in de kooi en een mand met broden.

En als de verschillende elementen in de schets gemonteerd zijn plaats ik het geheel in het toegewezen kader van de strippagina, compleet met tekstkader met uitleg ter ondersteuning van de tekening.

Heel vaak schets ik meer dan ik kwijt kan op een plaatje. Deze monnik met weigerachtig varken had ik gepland op de voorgrond rechts. Maar daarvoor was het kader te smal, waardoor teveel andere belangrijke elementen in de tekening niet meer te zien zouden zijn. Deze schets moest dus wijken, wederom voor het zo duidelijk mogelijk vertellen van het verhaal. Gelukkig is het een redelijk tijdloos beeld, want iets meer dan tweehonderd jaar later zien varkens en monniken er niet wezenlijk anders uit. Dus met een beetje mazzel kan ik deze schets toch nog gebruiken op de volgende pagina, in het jaar onzes Heeren 1577...