274. Risico's

Voor de strip Max Miller schrijf ik het verhaal en maak ik de tekeningen. Otto vroeg zich af of dat niet een risico is, omdat ik als schrijver dan misschien iets ga schrijven wat ik als tekenaar graag wil tekenen en daarmee dus het verhaal zou laten bepalen door zaken die (alleen) grafisch interessant zijn. Voor mij geldt dit risico vooral andersom. Dit zal ik uitleggen.

Bij het bedenken en vervolgens schrijven van mijn verhalen denk ik in eerste instantie niet aan het tekenen ervan. Vanuit het basisidee (en ga nou niet vragen hoe die ontstaan; die zijn er vaak zomaar ineens) ga ik al brainstormend (en zeker in de beginfase vaak tijdens lange wandelingen) bedenken hoe het verhaal zou kunnen gaan verlopen en wat voor scènes een verhaal nodig zou hebben. In deze fase worden veel verhaallijnen (en soms compleet uitgewerkte scènes) bedacht en vaak weer verworpen, alles om een logisch en consistente plot en verhaallijn uit te dokteren.
Natuurlijk zie ik deze scènes grafisch al wel voor mij (al zegt dat niets over de uiteindelijke uitwerking, want die kan totaal anders zijn), maar ik ben in deze fase toch echt met name bezig met het uitwerken van een verhaal en nog niet met hoe het eruit komt te zien, laat staan met zaken die ik graag zou willen tekenen.
Dit laatste komt pas in de fase hierna. Als de plot en de hoofdlijnen van het verhaal goed en logisch op papier staan (en dat laat ik door een aantal mensen lezen en controleren), moet het verhaal aangekleed worden. Vanaf dit moment zal ik zeker proberen decors en andere objecten in het verhaal te stoppen die ik grafisch interessant vind om te tekenen (al moeten ze wel altijd logisch passen in het verhaal). En die interessante decors enzo zijn absoluut belangrijk, want na het schrijven van het script zal ik nog heel lang vastgekluisterd zitten aan het uitwerken van het net bedachte verhaal, en als ik dan de hele tijd zaken zou moeten tekenen die ik niet leuk vind, dan zou het niet vol te houden zijn.

Bovenstaande wil overigens niet zeggen dat ik geen dingen schrijf die ik niet leuk vind om te tekenen. Het verhaal dwingt een bepaalde logica en dus bepaalde scènes af en die zijn niet allemaal altijd even interessant of leuk om te tekenen.
Zo is het voor het verhaal 'Moordkunsten' nodig dat Max op een gegegeven moment naar een rek met kranten kijkt (en die scène duurt meer dan een pagina lang, waarvan op een aanzienlijk deel van de plaatjes dat rek met kranten te zien is). Als schrijver vond ik het een mooi beeld, als tekenaar echt vreselijk om al die kranten steeds maar weer te moeten tekenen!

In een verhaal zitten altijd een aantal shots of scènes waar je naar uitkijkt om ze te tekenen (en waar je het dus als tekenaar eigenlijk voor doet). In veel gevallen echter kijk ik als tekenaar redelijk neutraal aan tegen datgene wat getekend moet gaan worden. De uitdaging zit 'm dan vooral in het zo goed mogelijk vertellen van het verhaal in grafisch zo interessant mogelijke pagina's dan wel plaatjes. En als dat lukt geeft dat erg veel voldoening!

Maar los van bovenstaande zit er natuurlijk genoeg in het verhaal om mijn tekenaarshart aan op te halen: mooie decors, lekkere actie scènes en een aantal prachtige auto's zoals deze Renault Master...

...en natuurlijk niet te vergeten de Volvo Amazone!